Jeszcze wczoraj żegnałam Caxi na lotnisku. Objęła mnie mocno swymi bezpiecznymi ramionami, a ja odwzajemniłam uścisk. Dziewczyna w popłochu pobiegła do samolotu, machając ostatni raz na pożegnanie. Sama czułam pewien rodzaj tęsknoty, jakby nieznośna nuda nie chciała mnie opuścić, więc jak on to odczuł? Wydaje mi się to dosyć żałosne, aczkolwiek pomaga zachować anonimowość.

Wyszeptała, jednak na tyle głośno by robot mógł usłyszeć. Odwrócił się na pięcie w jej stronę, wskazał ludzkim okiem na tace z lekami w metalowych dłoniach. Gdyby pół-robot posiadał promienie w oczach, jak pewna kosmitka, taca z wodą i pigułkami zostałaby właśnie podpalona. To tylko dowód jeden dowód jego zdenerwowania i wielkiej troski o brata z wyboru. Mechanicznym palcem wystukiwał rytm, bardzo denerwujący.

Diary of Five Know my secrets. 1 Nie akceptuję wulgaryzmów w komentarzach. Jeśli chcesz, możesz podać mi w wiadomości prywatnej. Poniedziałek, 6 maja 2013.

Rozdział 5 - Gra słowami, nazywana potocznie kłamstwami. Wiesz Nie chciałbym być wścibski, ale. Co ty tu tak właściwie robisz? Spytał Wally, spoglądając w stronę Julii z widocznym zaciekawieniem. Dziewczyna zwróciła się ku niemu z obojętnością wymalowaną na twarzy. Zagryzła swe wargi, lecz on nie wychwycił jej gestu. Zdenerwowanie dawało o sobie znać, jednak wśród ogólnego popłochu jakby rozpływało się w powietrzu. No kuźwa, no! Przemknęło jej przez myśl.